Speenkruid

SPEENKRUID

Gouda, maart 2014

Ze zijn er weer!

Speenkruid is voor veel plantenliefhebbers het eerste echte lentesignaal, en ik zie hem deze weken overal weer de stralend gele kop opsteken. Terug van weggeweest. Ik be-doel maar: het is LENTE!

Je herkent hem aan de 8/12 gele kroonblaadjes, de 3 groene kelkblaadjes, en de hart- of niervormige gewone bladeren. Je vindt ze overal, in bossen en wegbermen.

Er zijn zo vroeg in het voorjaar nog geen insecten die voor bestuiving - en dus voortplanting - kunnen zorgen, maar de plant heeft een bijzondere overlevingsstrategie. In de onderste bladoksels groeien knolletjes, die uiteindelijk op en in de grond terecht komen, en daardoor voor vermeerdering zorgen. Als je een speenkruidplantje uit de grond trekt, zie je dat het eigenlijk een vaste plant is. Via de wortelstok kan hij zich heel snel vermeerderen. Veel mensen bestrijden hem als een woekerende onkruidplant, maar hij kan ook voor een prachtige frisse border zorgen! Door de dichtheid van het 'tapijtje' krijgt ander onkruid geen kans, en na de groei verdwijnt hij helemaal in de grond, zodat de 'gewone' tuinplantjes weer alle ruimte hebben. 

Vroeger werd de plant na de lange winter als verse groente gegeten, en dat kan dus nu ook nog! Als salade op brood bijvoorbeeld, of in de soep. Neem dan wel de blaadjes voordat de plant in bloei staat - ze bevatten dan veel vitamine C. Als de plant eenmaal in bloei staat produceert hij giftige stoffen. De plant waarschuwt daar zelf voor, omdat de bladen dan zo bitter worden dat zelfs de koeien ze niet meer eten!  

 )