De Parus Major op ons balkon

De Parus Major op ons balkon

De familie koolmees

Gouda, 24 april 2014

Het is elk jaar toch weer spannend -  komen ze wel, of komen ze niet! We lokken ze natuurlijk een beetje, want er hangt op ons balkon altijd vogelzaad, vers water, en sinds deze winter ook een pot speciale vogelpindakaas (je doet wat voor de vogelstand!). Eigenlijk gaat het om het nestkastje. Dat hangt er ook, en is op tijd schoongemaakt. Als je dat te laat doet, dan komen ze gewoon niet. De koolmees, oftewel de Parus Major wil als het nodig is, in de winter alvast  even kunnen schuilen voor de kou, en dan verkent hij gelijk de boel. In een oud nest kruipen ze niet!

Ons nestkastje is ooit de verpakking geweest van twee flessen wijn in een kerstpakket, compleet met gaten. Al tien jaar lang levert het zo'n 6 jonge mezen per jaar op. We houden dus best een beetje de soort in stand in onze wijk. Of de katten natuurlijk, maar net als in de politiek denk je gewoon over één ding tegelijk na. Per saldo moet het wat opleveren. 

Ze zijn dus wel gekomen, en ze zijn perfect samenwerkend direct aan de slag gegaan met takjes en zachte opvulmaterialen. Bij de laatste schoonmaak zag ik dat ze veel kattenharen hadden verwerkt, die ze op de stoelkussens op ons balkon hadden gevonden. Of het hetzelfde mezenpaartje is als vorige jaren, dat laat zich raden. De gezichtsherkenning van Picasa is nog niet op dit niveau uitgewerkt. Enthousiast zijn ze wel.

's Morgens zijn ze al heel vroeg bezig, die twee, want ze doen alles samen. Maar er wordt weinig gezongen door het stel. Vroeger zongen wij, dat vogels fluiten tot eer van God, maar mijn biologieleraar ontkrachtte dat al spoedig, en zei dat ze dat alleen doen om het vrouwtje naar het nest te lokken en om hun territorium af te bakenen. En ja, dat is inmiddels allemaal gebeurd.... Ik kan de bedrijvigheid 's morgens goed zien vanuit mijn liggende positie - ik ben zelf namelijk niet zo'n vroege vogel. In het verleden heb ik op deze manier het uitvliegen van de jonge vogeltjes wel eens gezien. Dat is een hele gebeurtenis! Vader mees roept dan vanaf de balkonrand of een boomtak daar vlakbij, en het eerste jong verschijnt in de nestopening. Voorzichtig rondkijkend, z'n veren schuddend, om dan aarzelend z'n eerste korte vlucht naar vader te maken. Dan verdwijnen ze voor een eerste officiële vlucht. Zo gaat dat door tot alle mezen uit het nestkastje zijn verdwenen, en uiteindelijk moeder mees als laatste het nest verlaat! Toch wel ontroerend, want eenmaal uitgevlogen komen ze niet meer als gezinnetje terug. Behalve voor eten en drinken natuurlijk, want dat gemaksvoer is toch wel erg comfortabel. Ondertussen komen ook andere vogels, zoals de inwoners van het mezenkastje in mijn achtertuin, mussen en andere straatbewoners, voor bijvoeding, maar als onze mezen dat zien worden ze direct weggejaagd. Ze houden wel van structuur, en hun  territorium is heilig. 

Ik weet niet hoe onze koolmees denkt, maar volgens mij is hij best slim. Vanochtend heb ik meer dan een uur moeten wachten achter het gordijn met mijn camera op statief  - ik tenminste, want de camera stond ervoor. Ze wisten dat er iets geks aan de hand was, en pas toen ik ook mijn hand achter het gordijn deed (ik moest door de stof van het gordijn afdrukken...) kwamen ze weer kwetterend aanvliegen met rupsen, en op weg naar nog meer rupsen ondertussen een slokje water nemend en een hapje pindakaas. Achter elkaar - om de paar minuten. 

21 mei 2014

Ik heb de verleiding om even het dakje van het nestkastje op te tillen niet kunnen weerstaan, en heb onbescheiden naar binnen gekeken toen pa en ma even op rupsenjacht waren. Wat een prachtig gezicht! Toen ze weer terugkwamen bleven ze rustig op het balkonhek wachten tot het kastje weer dicht was. Ik was kennelijk geen bedreiging meer!

14 juni 2014

Inmiddels heeft de mezenfamilie het nest verlaten, mij met het lege nest syndroom achterlatend. Ze kwamen nog terug voor het vogelzaad en de pindakaas, tot de pot echt helemaal leeg was. Voor de laatste centimeters hebben ze helemaal in de pot gezeten. Die komt pas weer tegen de winter als ze het echt nodig hebben!